cinli türk korku filmi çekmesiyle kanaatimdeki notu epey düşmüştür. kanatimdeki notu derken:(bkz:kendini bişey sanmak)
Emre Aydın "d"si diye bir gerçek var (bkz:Son dzefa görsem seni) 'deki d z arası çıkan ses
ilk ve tek ünlü aşkım. evlenmiş. susar mısın lütfen, ergenliğim ağlıyor şu an. çıkabilir miyiz?
sanatçı gibi sanatçı.
şarkıcı gibi şarkıcı.
biri için yukarıdaki kelimeleri kullanmam için, bir albümünde en az 3-4 şarkının aşırı iyi olması lazım.
emre aydın'ın 2006'da çıkardığı Afili Yalnızlık albümü, neredeyse bütün şarkılarıyla harika bir albümdü.
sonra çıkardığı albümler aynı tadı pek vermese de, sırf afili yalnızlığın hatırına sevilmiştir.
emre aydın deyince aklıma birden eurovision geliyor.
ne alaka diyorsunuz muhtemelen.
anlatayım hemen.
2008'de sınıf arkadaşımla bir facebook sayfası kurmuştuk.
daha o zaman türkiye'de facebook'u kullanan kaç kişi vardı ki?
neyse işte.
adı "eurovision'da bizi emre aydın temsil etsin" gibi bir şeydi.
2008'de aday seçimleri sırasında küçüktü sayfa. o yüzden dişe dokunur bir etkisi olmadı.
2009'da trt adayı seçmeden önce 14-15 bin kişilik bir kitle olmuştu.
hepsi emre aydın manyağı tipler bu kitledekiler.
şurada eurovision anketi var, koşun diyoruz, hepsi orada bitiyor.
yetişin dostlar, burada kim katılsın yazmışlar. üşüşün yorumlara diyoruz, millet orada bitiyor.
tüm anketlerde, katılınmasını istenen kişi listesinde emre aydın ilk sırada.
baya baya herkese fark atıyor sosyal medyada.
peki işe yaradı mı?
yaramadı tabi.
sonuç mu?
hadise gitti yarışmaya.
sonra ne oldu o sayfaya bilmiyorum.
kaybolmuş gitmiş.
velhasıl emre aydın sonradan aynı tadı vermemiş olsa da bana, halen en sevdiğim sanatçılar arasındadır.
büyüdük diye mi aynı tadı alamıyorum, o da ayrı bir konu tabi.
en sevdiğim şarkısı ise : (bkz:Bu Kez Anladım)
şarkıcı gibi şarkıcı.
biri için yukarıdaki kelimeleri kullanmam için, bir albümünde en az 3-4 şarkının aşırı iyi olması lazım.
emre aydın'ın 2006'da çıkardığı Afili Yalnızlık albümü, neredeyse bütün şarkılarıyla harika bir albümdü.
sonra çıkardığı albümler aynı tadı pek vermese de, sırf afili yalnızlığın hatırına sevilmiştir.
emre aydın deyince aklıma birden eurovision geliyor.
ne alaka diyorsunuz muhtemelen.
anlatayım hemen.
2008'de sınıf arkadaşımla bir facebook sayfası kurmuştuk.
daha o zaman türkiye'de facebook'u kullanan kaç kişi vardı ki?
neyse işte.
adı "eurovision'da bizi emre aydın temsil etsin" gibi bir şeydi.
2008'de aday seçimleri sırasında küçüktü sayfa. o yüzden dişe dokunur bir etkisi olmadı.
2009'da trt adayı seçmeden önce 14-15 bin kişilik bir kitle olmuştu.
hepsi emre aydın manyağı tipler bu kitledekiler.
şurada eurovision anketi var, koşun diyoruz, hepsi orada bitiyor.
yetişin dostlar, burada kim katılsın yazmışlar. üşüşün yorumlara diyoruz, millet orada bitiyor.
tüm anketlerde, katılınmasını istenen kişi listesinde emre aydın ilk sırada.
baya baya herkese fark atıyor sosyal medyada.
peki işe yaradı mı?
yaramadı tabi.
sonuç mu?
hadise gitti yarışmaya.
sonra ne oldu o sayfaya bilmiyorum.
kaybolmuş gitmiş.
velhasıl emre aydın sonradan aynı tadı vermemiş olsa da bana, halen en sevdiğim sanatçılar arasındadır.
büyüdük diye mi aynı tadı alamıyorum, o da ayrı bir konu tabi.
en sevdiğim şarkısı ise : (bkz:Bu Kez Anladım)
bugun daha once duymadigim ancak melodisinden ona ait oldugunu tahmin ettigim bi sarkisina denk geldim. Adam 10 senedir kendini guncelliyor gibi ama guncellemiyor gibi de. Anlamadim ki. Melodiler hep benzer.
Kağıt evler albümünden sonra yaptığı hiçbir şarkıdan haz almadığım sanatçı. Son dönemlerde kariyerini kaliteli müzik üzerinde değil prodüksiyon işleri üzerinde kurduğundan sanırım. Bahsedildiği gibi sürekli kendisini tekrar ediyor. Malesef ki sürekli aynı cümlelerle işlenen leş melankoli ülkemizde iyi iş yapıyor.