hayatın anlamı

iman, ibadet, mucahede.

hayat, dünya = iman gözlüğünü çıkarıp bakar bakmaz tüm değeri biten bir çilehane ve depresyon yuvasına dönüşen yer.

anlamıyorum abi cidden iman olmadan nasıl depresyona girmeden yaşayanlar ve mutlu olanlar var.

deist arkadaşlarimla baya konuştuk bugün. yani biraz onların perspektifinden bakınca bile anında dünya üstüme üstüme geliyor hiçbir şeyin anlamı hiçbir şeyin amacı hiçbir şeyin değeri kalmıyor anında psikolojim bozuluyor intihar hisleri geliyor aklıma. ciddiyim bir an bile düşününce kendimi şuradan aşağı atasim geliyor hiçbir şeye karşı hiçbir şevk kalmıyor içimde. sonra elhamdulillahi ala nimetil iman diyorum.

Antik yunan şairi theogonis hayat hakkında şöyle der;



"insan için hiç doğmamış olmak, güneşin kavurucu ışığını hiç görmemiş olmak en iyisi olurdu. ama eğer doğmuşsa olabildiğince çabuk hades'in kapılarına koşturmalı ve orada, yerin altında huzur bulmalıdır."

Yoktur. İnsan olmasını ister, yaşadığı hayatın anlamsız olabileceğini düşününce bile rahatsız olur ancak hayatın anlamı yoktur olsa bile herkes için farklı ve ulaşılamaz olacaktır.

İnsan nasıl ki hep varoluşunu tamamlaya çalışsa da ancak ölünce varoluş tamamlanabilir insanın anlam arayışı da ne yazık ki ancak ölünce son bulur. Halbuki hayatın gerçekten bir amacı olmadığını bir sindirebilsek yaşamak o kadar güzel gelecek ki…

Belki de sadece insanlara ufak bir umut, ufak bir gülümseyiş olmaktır. Çok da büyük şeylerde aramamak gerek belki bu hayatın anlamını.. ufak şeyler, ufak gülüşler...

Hayata dair her şey içimizde, mesele keşfedebilmekte. Hayatın anlamı bizleriz. Bizim anlam yüklememizi bekliyor her şey.

"Kendimi kendimden çıkarsam sıfır kalmaz" cümlesindeki kalandır belki de. kendi kelimesinin anlamını yitirdiğinde geriye kalan daha doğrusu geride çoğalan.

`Dünyada hayatın bir tek manası varsa o da sevmektir. Hatta mukabele edilmesini bile beklemeden sadece sevmek. Başka bir insanı bahtiyar edebilmek, kendini bahtiyar edebilmekten daha güç, fakat daha insancadır. Bugün böyle düşünenlere saf, hatta enayi derler. Fakat ne derlerse desinler, biz kalbimizin ve kafamızın doğru bulduğu şeyleri etrafın ne dediğine bakmadan yapmalıyız. Hayatta en bü­yük vazife ve saadet olarak şunu almak lazımdır: bize yakın ve uzak bütün insanlara yardım etmek, bütün insanların iyiliğine çalışmak…`



Sabahattin Ali; canım aliye,ruhum filiz.

Deneyimlemek ve keyif almaktır.

belki de bir Cem Karaca şarkısında saklıdır,kim bilir

"dolayısıyla çok genel bir şekilde hayatın anlamını sormak da anlamsızdır. anlayacağın, doğaçlama yapmaya mahkumuz. bir senaryosu, hazırlandığı bir rolü ve ne yapacağını fısıldayan bir suflörü olmadan sahneye çıkarılmış tiyatro oyuncuları gibiyiz. nasıl yaşayacağımıza kendimiz karar vermek zorundayız."

Sophie'nin dünyası/syf 513