Zaman zaman başıma gelen durum. Rüyamda rüya görüyorum.rüyamda rüyamdan uyanıyorum ve rüyamı anneme anlatıyorum sonra gerçekte uyanıyorum neyse ki bu sefer gerçekten anlatıyorum(*).
nolan'ın stanley kubrick'ten etkilendiği iki konu; filmin sonunu yoruma açık bırakma ve kubrick kadar olmasa da uzun ve sadece müzikten oluşan sahneler. bence bu gayet güzel birşey çünkü bir filmin aksiyonu ne kadar fazlaysa düşündürme etkinliği o kadar az oluyor. bu benim görüşüm tabi. 2001: a space odyssey ile interstellar arasındaki bu yönlerden benzerlik zaten izleyenlerce tasdik edilir. ama benim sevememekten ziyade bir zayıflık olarak bulduğum nolan'ın herşeyi sonunda sevgiye bağlaması. gerçi sinema sanattır ve senaristin hayal gücüne, kurguya, sıkı sıkı bağlıdır o yüzden bi laf etmeye hakkımız varsa bile şu yüzdendir ki nolan film boyunca bütün evrelerde gerçekliği, bilimselliği, mantığı her detayda kullanırken finalde ise bundan tamamen kopup sevgi konusunu ortaya koyarak bütün filmdeki anlayışını finalde değiştiriyor. aslında zayıflık olarak nitelendirilmez, nolan'ın boyle bir anlayışla vermek istediği mesajlar da mevcuttur belki de.
Lan o topac filmin sonunda döndü durmadı. Adam rüyada işte. Dursa film bitmeden dururdu. Niye sonu belirsiz derler anlamam.
beynimi yakan dicaprio filmlerinden biridir.
Sabah uyanınca gördüğüm rüyayı hatırlamaya çalışırken, noldu la şimdi insepşın gibi bi şey oldu herhalde, dediğim olmuştur
3 tane kamyonu(boyutlar farklı) birbirlerinin kasalarında üst üste görünce aklıma gelen film
Ellen Page gibi oscar a 20 yaşında bile değilken aday olmuş genç bir kızı Leonardo gibi lewitt gibi bir çok kalitesini ispatlamış oyuncularla birlikte görmek çok güzel.
Nolan gibi daha 50sine gelmeden efsane olabilmiş bir yönetmen de cabası. Kaliteli film
Nolan gibi daha 50sine gelmeden efsane olabilmiş bir yönetmen de cabası. Kaliteli film
Filmden çıkınca beynin bir balonmuş, dünya da gaz ve toz bulutuymuş, etrafındaki her şey yalanmış tek gerçek mutfaktaki sarı bezmiş gibi bi his oluşturur
Harika bir film olduğu su götürmez bir gerçek.fakat sonuyla ilgili kafamda hala deli sorular var.adam gerçekten hasta mıydı yoksa onu hasta olduğuna inandırdılar mı? (bkz:sonu izleyiciye bırakılan filmler)
Konusu,görselliği açısından çok iyi bi film olmasına rağmen bana göre oyunculuk adına cok da bir numarasi olmayan filmdir.Zaten bana kalırsa christopher nolan daha çok gorsellige ve senaryonun sonuna odaklanan bir yönetmen ve senaristtir.zeki bir yonetmendir tamam ama bence bir film bütünüyle değerlendirilmeli ve en iyi film diyemiyorum maalesef ve böyle mindfuck filmler bana biraz gişeye oynanıyor havası veriyor..şimdi biraz yermiş gibi görünüyor oldu ama yönetmeni de filmi de severim sonuçta yonetmenin zekasi ve tekniği gözardı edilemez