kardeşler arası bakkala gitme kavgası

Küçükken istisnasız her sabah yaşanirdi bu olay. Evin küçüğü olarak oklar hep beni gösterirdi. Başlarda uyuma numaralarımi yutsalar da sonradan o da islemiyor tabii. Bizde olay su şekilde son bulurdu genelde:



-abim:anne söyle kızın gitsin hem ben büyüğüm(o 9 yaşında ben de 7 yaşındayım) hem dün ben gitmistim bugün sıra onda

-ben: hayır anne hep ben gidiyorum bir kerede o gitsin ya uff

-annem: (duygusal bir tavırla )tamam ben giderim siz oturun

sonu hep şöyle biter;

Hala bizim evimizde yaşanan durumdur . Hayır en büyük benim ama kardeşlerim gitmiyor nedense ben gidiyorum. Bu durumun sanki tam tersi olması lazımdı .

Küçük çocuğun ömürlük görevidir, net :)

Kardeşim ile yaş farkımız 10 olduğu için hep benim yaptığım iş olarak kalmıştır

Bizim evde çok uzamayan tartışma. Kardeşim "o daha pek küçük" denilerek pışpışlanır genelde yollanmaz, bakkala fırına ben giderdim. Tabi aramızdaki yaş farkı sabit olduğundan, o çakal hep daha küçük kaldı. Lan!?

Hiç katılmadığım, sessizce kenara çekilip hayatıma devam ettiğim kavgadır.(*)

sürekli benim gitmeme sebep olan durum

(bkz:Küçük kardeş olmanın dezavantajları)