Toplumun yarattığı 'kadın' kimliğinden kurtulmuş olmasını isterim her şeyden önce.mesela bir kadın beyim ne derse o olur dememeli.kişiliği,zevkleri,uğraşları bir mesleği olmalı.her şeyi sorgulayıp düşünebilmeli.bana birden karanlık maddeden,evrimden,bilimin her türlüsünden bahsedebilmeli.ikinci sınıf aşk filmleri izleyelim dememeli.bana kitap önerebilmeli,benle hayal kurabilmeli.kendini daima güçlü hissetmeli.sabahın körüne kadar mesajlaşmayı beklemek yerine canı isteyince hesapsız kitapsız beni arayabilmeli,zamanın kıymetini anlayabilmeli ve bir ilişkiyi mutsuz olmak için değil mutlu olmak için yaşayabilmeli.mervecanların pelinsuların bu tarz benim muhabbetlerinde kaybolmamalı.sosyal medyayı sadece beğeni toplamak amacıyla kullanmamalı.bir erkeğe kendini beğendirmek için uğraşmamalı.etrafındaki biz çok aşığız deyip yüz defa ayrılıp barışan çiftlere özenmemeli.yeri geldiğinde sürünsün şerefsiz mantığıyla ayrılık numaraları yapmamalı.aşkı oyuncak etmemeli.en deli şekilde aşkı yaşayabilecek cesareti olmalı.yok bana yemek yapsın,erkeğine saygı duysun,çocuk doğursun onlara baksın,hizmette kusur etmesin gibi fikirlerim beklentilerim hiç olmasa da karşıma hep böyleleri çıktı.ben bunlarla mutlu olabilecek biri olmadığım için hüsranla sonlandı hepsi.sonuç olarak hala yalnızım,böyle biriyle karşılaşsam bir daha karşılaşma ihtimalim çok düşük olduğu için ölene kadar bırakmazdım heralde.garanticiyimdir vesselam.