eski tadı yok

İhtiyarlardan duymaya pek alıştığımız söz öbeğidir bu: "eski tadı yok artık yavrum"

Üzerinden bir hayat geçirmiş, sırtında koca bir hayat yorgunluğu, artık öyle ya da böyle ahirete meyletmiş koca insanlara denir ihtiyar diye.

Oysa ben ihtiyar değilim. Ben henüz baharda ilk kez açacak bir çiçek gibiyim. İçimde durmayan, durulmayan bir heyecan olmalı. Ben, olan gücüyle ufuklara koşacak, kabına sığmayan bir şahlanışla göklere yükselecek atların çağındayım.

Neden bilmiyorum, her şeyin tadı kaçıyor sanki bazen. Dünya bir garip.

bazı duyguları tekrar tattıkça bakıyorsunuz ki "eski tadı yok". insan ilişkileri başta olmak üzere yardımseverlik, kibarlık zamanla günümüzde körelince haliyle eskli tadı kalmıyor hiçbir şeyin. devir kabadayılık devri.