öğrencilik dönemimde sıkça karşılaştığım hoca/hocalardır. daha tıp fakültesi yazdığım ilk günden beri karşıma böyle onlarca hoca çıktı. ama bir tanesini hiç unutmuyorum. beşinci sınıf stajındayken bizi tıpı bırakmaya yönlendirecek bir konuşma yapan hocamızı unutmuyorum.
konuşma şu şekildeydi;
+tıp fakültesine niye geldiniz ki? şartlar bu kadar kötüyken yapılacak meslek mi?
-hocam güzel meslek sonuçta.
+neresi güzel ya, ben yerinizde olsam bırakırım. hiçbir zaman geç değildir çocuklar.
-hocam neden bırakalım ki? 5. sınıfa gelmişiz sonuçta
+diyorum ya, hiçbir zaman geç değildir. limon satın daha iyi. hem sen ne yapacaksın ki bitirince anlat bakalım?
-kalp-damar cerrahisi düşünüyorum hocam. belki de sonrasında akademisyen olmak..
+ akademisyen mi olmak istiyorsun bir de? halimizi görmüyor musun be, çılgınlık bu
-görüyorum hocam.
+neyse hiçbir zaman geç değildir, tekrar söylüyorum.
-o zaman siz bırakın biz de bırakalım hocam. olur mu?
+benden geçti çocuklar ben prof oldum.
-hiçbir zaman geç değildir hocam....
konuşma şu şekildeydi;
+tıp fakültesine niye geldiniz ki? şartlar bu kadar kötüyken yapılacak meslek mi?
-hocam güzel meslek sonuçta.
+neresi güzel ya, ben yerinizde olsam bırakırım. hiçbir zaman geç değildir çocuklar.
-hocam neden bırakalım ki? 5. sınıfa gelmişiz sonuçta
+diyorum ya, hiçbir zaman geç değildir. limon satın daha iyi. hem sen ne yapacaksın ki bitirince anlat bakalım?
-kalp-damar cerrahisi düşünüyorum hocam. belki de sonrasında akademisyen olmak..
+ akademisyen mi olmak istiyorsun bir de? halimizi görmüyor musun be, çılgınlık bu
-görüyorum hocam.
+neyse hiçbir zaman geç değildir, tekrar söylüyorum.
-o zaman siz bırakın biz de bırakalım hocam. olur mu?
+benden geçti çocuklar ben prof oldum.
-hiçbir zaman geç değildir hocam....