insanların çokça eğlenip zevk aldıkları yerlerde onlarla aynı etkinlikleri yaparken eğlenen insanlara bakıp "benim de şu an eğlenmem gerekiyo" diye düşündüğüm anlardır.
en yakın olarak gördüklerinizin sizi en yakını olarak görmediğini anladığınız andır. o an içiniz çok yanar.
bir diğer yalnız hissedilen an da yanlis anlaşıldığınız andır. siz bilirsiniz niyetinizde kötülük yoktu ama karşıdaki kişi sizi kötü anlar. bu durumda içinizi allah'a dökmek en cok rahatlatan şeylerden biridir. Çünkü o anlatmanıza gerek olmadan her şeyi bilir zaten. kimse anlamasa da o anlar. insanlar yalnız bırakır sizi,insanlar yargilar,insanlar içinizi bilmez...ama o her şeyi bilir ve o hatalarınıza rağmen sever ve affeder. eşlerimiz,dostlarımız,ailemiz... hepsi bize Allah'ın lutfudur ve bizi yalnız birakabilirler. ancak bunların hepsinden öte,hepsini bize veren bir rabbimiz var ki, o bizi hiç yalnız bırakmaz. o yüzden,içini dışını bilen bir rab varken sana yalnızlık yoktur kardeşim.