onlar olmadan asla
Kendimi bildim bileli hastalıklara ve ilaçlara özel bir ilgim vardı. Daha 9 yaşımda kendime suçiçeği tanısı koymuş insanım. Kahraman olmak madalyonun diğer yüzü. Oynadığım oyunlarda bile süper kahraman olurdum.
Doktorluk o zamanlar ulaşılmaz bir yerdi hayallerimde. 6 yıl okuyup sonra 4 sene uzmanlık yapmak gerek diye vazgeçer, kısa yoldan 4 senede öğretmen olurum diye plan yapardım. Gel gelelim üniversite sınavında tıp yazacak puanı alınca bir an bile düşünmedim seçerken. Halt etmişim.
Şimdi geriye dönüp bakıyorum da kahraman olmanın bedelini ağır ödedim. 30 yaşında hiçbir zaman anne olamayacak bir doktor oldum.